Blogs

Fenneke Visscher

Toch wel wat spierpijn van de wandeling van gisteren. Dus vandaag gaan we de Glossglockner Hochalpenstrasse op. Met de auto dus. Voor een dagkaart betaal je 32 euro, maar je bent wel een dag zoet en er is veel te zien. Bijvoorbeeld hele dure sportauto’s, motoren, brommertjes uit de vorige eeuw, fietsers en een wandelaar. Een Nederlander.

Fenneke Visscher

Een blauwe lucht als de wekker gaat! Dat belooft een mooie dag te worden. We ontbijten, smeren onze lunch en stappen in de auto. Steeds wittere en hogere bergen verblijden ons uitzicht. We kijken regelmatig uit op het weerstation op de Höhe Sonnblick.

Fenneke Visscher

Omdat we deze week nog niet zoveel gewandeld hadden, gingen we even een ochtendwandelingetje maken. Vanuit het dorp Rauris omhoog via de koeien weer naar beneden naar De Berghut, iets verderop in het dal.

Fenneke Visscher

Pizza met versgeplukte kruiden van je eigen alm en iedere dag vers brood uit je eigen oven. De koeien, geiten en kippen verwelkomden ons hartelijk met geloei, geblèr en bellen op de broodbakalm. Ook Roswitha stond helemaal klaar om ons vandaag te leren broodbakken op de Kalchkendlalm.

Fenneke Visscher

Vanochtend werd ik op de trein gezet en stapte om kwart voor elf uit in Salzburg. Via een bezoek aan het toeristenbureau stapte ik in de stadsbus. Ik had zojuist een Salzburg Card gekocht voor 25 euro en kon daarmee gratis de bus in, musea in en met liften mee. Mijn doel voor vandaag: een geocache vinden en een van de bergen in Salzburg op.

Fenneke Visscher

Na het ontbijt (vers gebakken brood met noten en kruiden, belegd met honing uit het dal, een bakje yoghurt met cruesli en een kiwi) ging ik mijn tas klaarmaken om op pad te gaan en hield rekening met veel regen. Om een uur of half elf stapten we in de auto op weg naar de Kitzlochklamm in Taxenbach, een kwartiertje rijden vanaf Rauris.

Fenneke Visscher

In Taxenbach-Rauris stapte ik de trein uit, stapte de lift in- want mijn tassen waren voor mijn gevoel nu nog zwaarder- en zwaaide naar Nelleke. Leuk om haar nu eens in het echt te zien en heel fijn om er nu echt bijna te zijn. Twaalf uur na vertrek van huis kom ik aan in De Berghut en word warm verwelkomd met een kopje thee en een gezellige groep mensen.

Fenneke Visscher

Na de hele dag op de ski’s gestaan te hebben was het tijd voor het avondeten. Met zijn allen gingen we in een busje, via St. Christina naar boven. Het was een niet zo stijl en niet zo bochtig pad, maar het duurde wel eventjes. Driekwartier denk ik. Er zaten geen sneeuwkettingen om de banden, maar wel een soort spikes.

Fenneke Visscher

Vanaf het hotel liepen we een paar minuten over de besneeuwde weg. Nadat we wat foto’s gemaakt hebben kwamen we aan bij een prachtige mooie houten, maar volgens mij zeer nieuwe hut. Aan de rand van de piste met wc's buiten. Daar kunnen de skiërs dan naar de wc. We kregen een aperitief. Iets met Prosecco.

Agricamp Picobello

Het zal inmiddels zo'n 10 jaar geleden zijn dat we voor het eerst kennis maakten met het Nationaal Park Monti Sibilini. Dit, toen nog vrijwel onbekende, natuurgebied in de Italiaanse Apennijnen zou niet veel later onze achtertuin worden dus vandaar dat we op verkenningstocht waren.

Pagina's

Abonneren op Dans Magazine blogs