Ik sta op 3000 meter hoogte. Het is -28 graden en de zon schijnt amper door de wolken. Maar dat geeft niet. Ik sta op mijn ski’s en ik mag weer skiën! Het is gelukt. En het wordt leuk, ook al is het maar twee uur en ga ik straks alweer naar huis. Het koste namelijk best wat moeite om hier op dit moment te zijn.
Het begin van de dag
Een dag na het (voor)examen, word ik gebeld door een collega accompagnateur in spé: Tu peut être fier de toi, klinkt het aan de andere kant van de lijn. Ik kan het niet geloven en ben nog steeds in de veronderstelling dat ik gisteren op het mondelinge gedeelte door het ijs ben gegaan. Snel open ik de link naar de examenlijst en zie inderdaad mijn naam erop staan. Geweldig!
Ook al is de sneeuw en het ijs weer gesmolten, Ibexers zoeken graag het winterweer elders. Skiën, toerskiën, freeriden, langlaufen, sneeuwschoenwandelen, ijsklimmen… Lang leve de winter!
Het is zover; het voorexamen om toegelaten te worden tot de opleiding tot accompagnateur des montagnes staat op het programma!
Twee weken geen colleges. Twee weken niet leren. Twee weken relaxen. Dat heet nou kerstvakantie. Maar wat doen Ibexers nou precies tijdens die twee weken vrij? Ibex organiseert jammer genoeg niets in de kerstvakantie. Als de universiteit weer is begonnen staan er wel weer leuke activiteiten op de planning, zoals langlaufen, een clubkampioenschap met klimmen en een BrrBBQ.
Tussen het insturen van het dossier en het daadwerkelijk deelnemen aan de het examen probatoire, zitten ongeveer 7 weken. Een kleine 2 maanden en dus precies één hoogzomer-seizoen om me voor te bereiden op het voorexamen voor de opleiding tot accompagnateur des montagnes. Via verschillende bronnen begrijp ik dat je het niet kado krijgt en het pittige opgave is.
Mijn favoriete bezigheid in de zomer is het ontdekken van de bergen op de mountainbike. Waar liften open zijn pak ik de lift, gevolgd door een lange klim naar een volgende piek om vervolgens af te dalen over de mooiste singletracks. Onderweg genieten van de weergaloze uitzichten, het spotten van wildlife en hier er daar een mooie foto schieten voor het archief.
Bloed, zweet en tranen… en dat eenentwintig uur lang, non-stop. De Battle of the Sac’s (BOTS) is een jaarlijks georganiseerde adventure-race waar leden in teams van vier, lid zijnde van een Studenten Alpen Club, aan mee kunnen doen. Al steppend, run-bike-runnend, mountainbikend, zwemmend, hardlopend en kayakkend wordt een parcours gevolgd.
Helaas komen we een half uur te laat door extreme file op de A12. Zodoende missen we de eerste twee films (Birdmen en The Shapeshifter) maar we vallen wel meteen met onze neus in de sneeuw, namelijk halverwege een filmpje van het Mammut 150 peaks project. Een groep musici beklimt de Mont Blanc.
Toen we nog in Nederland woonden waren we gewoon fanatieke snowboarders die minimaal twee keer per jaar de sneeuw opzochten en ook zomers konden we de bergen waarderen als vakantiebestemming. Maar doorgewinterde alpinisten? Nee, dat zeker niet. Toch merk je dat je naarmate je in de bergen woont steeds meer dingen leert en dat je je grenzen steeds verder gaat verleggen.
